Het was begin dit jaar, mijn moeder kwam bij mij thuis langs en ik was van plan om naar een nieuwjaarsborrel te gaan en de volgende dag weer vrolijk te gaan werken. Ik zag lijkbleek en ze vroeg “ben je eigenlijk niet hartstikke moe? Je kan toch niet meer gaan werken zo, je gaat je ziek melden lieverd”. Mijn antwoord daarop was “maar ik ben toch niet ziek en wat moet ik thuis gaan doen dan?”. Vanaf dat moment, januari 2020 kwam ik (23 jaar oud) voor 2 maanden thuis te zitten, ik stond stond constant ‘aan’, gevuld met adrenaline die mij draaiende hield. Ik kon geen boodschappen meer zelf doen. Ik had een burn-out.
Ik had last van vele klachten waar ik mij op dat moment onbewust van was, maar wat mij erg is bijgebleven is een druk op mijn borst, heel strak ademhalen, en de enorme rusteloosheid en gejaagdheid. Achteraf gezien ben ik 8 maanden overspannen geweest en rende ik elke dag mijn gevoelens voorbij, geleefd door mijn omgeving en door mijn mind. De eerste signalen waren dat ik vaak te laat en gehaast was; ik ben een keer flauwgevallen tijdens sporten. Verder zag ik er steeds vermoeider uit ook al sliep ik 10 uur per nacht. Ik maakte nog niet de link naar een burn-out.
Wat voor werk deed je? Wat voor werk doe je nu?
Op mijn 18e ben ik begonnen met werken in een 5-sterren-de-luxe-hotel, waarbij ik de kans kreeg om meerdere malen door te groeien. Op mijn 21ste werkte ik als operationeel manager waarbij ik het aanspreekpunt was voor zowel medewerkers als gasten. Ik fungeerde daarnaast ook als ambassadrice, crisismanager en mediator. Het hotel heeft 400 medewerkers en een capaciteit voor 2500 gasten, om je een beeld te geven. Ik werkte onregelmatige diensten, minimaal 40 uur in de week, wat soms uitliep naar 60 uur. Ik was bezig met solliciteren, alleen verliep dit proces te langzaam in verhouding tot hoe snel ik aan het leeglopen was.
Momenteel ben ik nog steeds werkzaam bij het hotel als waarnemend trainingsmanager. Ik focus mij nu 32 uur in de week verdeeld over 4 dagen op het coördineren en geven van trainingen. Ik ben onderdeel van het Human Resources Team en zij nemen mij dingen uit handen wanneer het even niet gaat.
Wat voor symptomen van burn-out heb je gehad?
Ik had hele diverse symptomen die ik in eerste instantie niet associeerde met een een burn-out, ik wist eigenlijk totaal niet wat een burn-out inhield. Als ik het zou moeten omschrijven zou ik zeggen dat je te lang je grenzen over bent gegaan, wat je niet voelt omdat je lichaam teert op adrenaline, waardoor je je reserves aftapt en uiteindelijk zo uitgeput raakt dat je lichaam zelf aan de rem trekt. Zo treden er bij sommige mensen bijvoorbeeld uitvalverschijnselen op. Gelukkig heeft mijn moeder mij hiervoor weten te behoeden.
Alle klachten op een rij:
- Schuldgevoelens
- Extreme vermoeidheid en uitputting, zowel lichamelijk (uitgeput gevoel) als geestelijk – moeite om aandacht erbij te houden (concentreren) en/of dingen te onthouden (geheugen)
- Niet tegen drukte of lawaai kunnen
- Slecht slapen; heftige dromen, moeilijk in slaap kunnen komen
- Druk op de borst, moeite met ademen
- Piekeren, overdenken
- Angst, zoals faalangst. Gemakkelijk huilen
- Onzekerheid, weinig zelfvertrouwen
- Hoofdpijn (als een soort strakke band om mijn hoofd)
- Opgejaagd, rusteloos gevoel: allerlei dingen ‘moeten’
- Prikkelbaar zijn (snel boos of geïrriteerd)
- Besluiteloosheid
- Moeite met sociale contacten
- Honger (overmatig eten, trek in suikers)
- Last van darmen, opgezette buik
- Acne/puistjes
- Slecht geheugen, veel moeite met concentreren
Wat vond je het zwaarst aan het burn-out proces?
De emotionele rollercoaster waar je doorheen gaat en de enorme kwetsbaarheid die ik voelde. Ik ging van een “alles(denkende)kunner” naar “zal ik wel naar buiten gaan?”. De twijfel en onzekerheid aan mijn gehele bestaan maakte mij erg verdrietig.
Wat wil je nu anders doen?
Ik wil mijn grenzen (energie) blijven bewaken, goed blijven aanvoelen waar ik behoefte aan heb, niet meer leven om te werken, en ik wil graag mijn hobby’s uitbreiden. Kortom, ik wil er alles aan blijven doen om mijn innerlijke rust te behouden en simpelweg te kunnen zijn in het moment.
Wat heeft je het meeste geholpen?
Voor sommige mensen is dit misschien een cliché, maar mindfulness; mediteren. Ik vond het in het begin erg lastig om stil te staan bij wat er zich allemaal afspeelde in mijn hoofd en welke emoties daar allemaal bij kwamen kijken. Sterker nog, ik vond mediteren altijd maar iets zweverigs. Dezer dagen mediteer ik dagelijks elke ochtend 15 tot 30 minuten. Ik merk dat ik er een bewuster, liefdevoller mens door ben geworden en dat ik veel meer ruimte in mijn hoofd heb voor alles en iedereen dan wanneer ik een dag mediteren oversla. “Gedachten zijn rimpels in het bewustzijn” vind ik een mooie bijpassende uitspraak.
Daarnaast moest ik – om rust te creëren – structuur en regelmaat krijgen en het aantal prikkels zwaar verminderen. Je kan het zien alsof ik alle stekkers uit het stopcontact trok om te zien welke ik weer in de stekkerdoos wilde steken. Daar hoorde mijn baan, relaties, dagindeling, tijdsbesteding allemaal bij.
Waar blijf je nog kwetsbaar voor?
Vele prikkels en werken onder tijdsdruk.
Hoe zag je leven er eerst uit en nu?
Eerst rende ik mijzelf dagelijks voorbij, ik rende weg van waar ik eigenlijk mee zat (in mijn familie gebeurde er ook genoeg). Ik werkte veel uren, onregelmatig, en daarnaast wilde ik ook jong zijn, dus ging ik om de haverklap naar festivals, etentjes en verjaardagen.
En nu… nu ben ik veranderd naar een bewuste vrouw met veel meer geduld en aandacht voor mijn behoeftes, gedachtes en het Nu. Ik word niet meer geleefd, ik leef en nu wil ik graag weer gaan stralen!
Wat is de belangrijkste les die je uit je burn-out heb gehaald als je het samenvattend terug ziet?
Het is helemaal oké om “nee” te zeggen en je grenzen aan te geven. Het is oké om even niet oké te zijn, ook al lijkt het misschien dat het bij anderen altijd wel goed gaat.
Ik heb mijzelf enorm leren kennen en een heleboel lessen geleerd die ik anders pas veel later of misschien wel nooit geleerd zou hebben. Ik ben nu zelfs op het punt dat ik blij ben dat het mij is overkomen. Daarnaast ben ik enorm dankbaar voor de lieve mensen om mij heen.
Wat zou je anderen mee willen geven?
Voor al mijn lotgenoten:
- Het wordt echt weer beter en je doet het fantastisch! Wees niet bang wanneer de wereld lijkt in te storten, dit gebeurt niet ook al voelt het misschien wel zo. Je zit in een proces met ups en downs waarbij alles weer samen zal komen. Focus je op wat je wel wilt en niet op wat je niet wilt. Het leven geeft je een tweede kans om te leven en te stralen waar je veel moois voor terugkrijgt.
- Manage je energie (jouw batterij) in plaats van je tijd en kijk kritisch waar je op leegloopt en waar je van oplaadt. Vervang moeten door willen.
Voor als je denkt dat je niet overspannen bent: Ik daag je uit om 10 minuten te zitten in stilte en je gedachten simpelweg te observeren.
Namasté <3 (Hindoeïstische groet om te groeten en respect te tonen)
Het bericht Brain on fire: Lisa en haar ervaring met een burn-out verscheen eerst op Drogisterij AJ van der Pigge.
